با آن کوله بزرگ حاوی لپ‌تاپ و آن کیف مملو از کتاب و جزوه نمی‌تواند چادر سرکند، اما حجابش کامل کامل است. مانتوی مشکی گشاد که تا نزدیک ساق پا آمده به همراه روسری‌های خوش‌رنگ و بلند که خیلی مرتب و محکم بسته شده. بالاخره یک روز توی نمازخانه دانشکده گیرش انداختیم و پرسیدیم اینهمه روسری بلند رو از کجا میاری؟
جواب داد که «اینها بلند نیستن، عرض‌شون مثل باقی روسری‌های توی بازاره.. فقط مدل روسری بستنم فرق می‌کنه»
قیافه‌های مشتاق ما را که دید سوزن کنار روسری‌ش را باز کرد تا از اول ببندد و ما ببینیم چه‌کار کرده. راست می‌گفت. عرض روسری مثل روسری‌هایی بود که همه‌جا هستند، عرض90. سر روسری را به اندازه یک مثلث کوچولو درمی‌آورد و سرش می‌کرد، کناره‌های روسری را می‌گرفت، روی هم می‌انداخت و می‌آورد کنار صورت و یک سوزن هم‌رنگ با روسری می زد روش. روسری می‌شد شبیه یک مقنعه بلند. دورش جمع شده بودیم و طرز روسری بستنش را نگاه می‌کردیم، گاهی هم یکی سوال می‌یرسید که «این قسمت روسری رو چی‌کار کردی که انقدر خوش‌فرم وایساده؟!»
***
اسمش را می‌توانم بگذارم تکنولوژی حجاب! زن‌های محجبه از هم یاد می‌گیرند. طرز دوخت انواع چادر و مانتو را. طرز بستن روسری و شال به مدل‌های مختلف را، طوری‌که هم زیبا و مرتب باشد هم حجاب آدم درست و حسابی حفظ شود، هم محکم باشد و در طول روز با وجود فعالیت و بلندکردن کیف و لپ‌تاپ و احیاناً بچه، سرجای خود بماند، تکان نخورد.
اینکه می‌گویند حجاب تنوع ندارد یا سخت است و علت حجاب نداشتن عده‌ای همین است به نظرم حرف بی‌پایه و اساسی است. البته باید لباس‌های پوشیده طراحی و دوخت و ارائه شود اما اگر زنی حقیقتاً به حجاب ایمان داشته باشد و انگیزه الهی در حفظ آن داشته باشد، به تکنولوژی‌اش هم دست پیدا خواهد کرد!
